New Boy in Town!!!

Απίστευτο αλλά εδώ και 2 εβδομάδες έχουμε μαζί μας ένα ακόμη αγοράκι, γλυκύτατο, φωνακλάδικο και πολύ φαγανό!!!!

Καθώς διάβαζα σήμερα το blogroll μου ύστερα από πολύ καιρό -επιτέλους!- βρήκα κάπου το παρακάτω quote της Ani Di Franco που με συγκίνησε βαθύτατα - μην με παρεξηγείτε...μπορεί να είναι και οι ορμόνες:

"I believe the act of giving birth to be the single most miraculous thing a human being can do and it is surely the moment when a lot of women finally understand the depth of their power and connection to all of nature. You think it can't possibly be done, you think you can't possibly take the pain, and then you do - and afterward you look at yourself in a whole new way. If you can do that, you can do anything...The memory of pain always recedes. The memeory of triumph does not."

The return of the lost one...

Επιστροφή του ασώτου λοιπόν...θα δείξει!

Σήμερα παρήγγειλα από το αγαπημένο Asos ενα φοβερό παντελονι και επειδή πέρασα από 40 κύματα μέχρι να το παραγγείλω, είπα να το μοιραστώ!

Βασικά μου ήρθε το μηνυματάκι για εκπτώσεις 50% χθές αλλά συγκρατήθηκα γιατί τελευταία δεν είμαι in the mood for shopping! Βέβαια αφού έβαλα τον μικρό μου για ύπνο πέρασα τουλάχιστον ένα 3ωρο χαζεύοντας διάφορα...και όταν τελικά ήμουν έτοιμη να πατήσω το κουμπί place the order....δείλιασα και είπα δεν είμαι για τέτοια τώρα ακόμη και αν είναι φοβερές ευκαιρίες που κάποια στιγμή τον επόμενο χρόνο (ελπίζω!!!) θα φορέσω. Αυτό το παντελόνι όμως το αναζητούσα εδώ και πολύ καιρό και η τιμή του ήταν σε λογικά πλαίσια και voila!!! Τι λέτε??? Καταλαβαίνετε τώρα και το λόγο της μακράς απουσίας...και παρόλο που πλησιάζω λίαν συντόμως στο τέρμα της διαδικασίας είπα στον εαυτό μου ότι το αξίζω...και μιας και υπήρχε και σήμερα το νούμερό μου πάτησα το πολύφερνο κουμπάκι!

Ελπίζω μόνο να μου έρθει σχετικά σύντομα για να το χαρώ!!!!

Τα λέμε σύντομα!

I want all of this.....

Έχω ξεφύγει...τόσον καιρό χωρίς internet και τώρα τα θέλω όλα...ναυτικό topic....μυρίζει καλοκαιράκι!!!

Προεργασία

Θα πάω για Πάσχα στο Λουξεμβούργο και προσπαθώ να κάνω μία προεργασία για το τι πρέπει να δω και που να πάω (εντάξει...γνωρίζω ότι πρόκειται περί χωρίου αλλά πάλι...είπα να κάνω το γνωστό research μου!). Πέραν των κλασσικών τουριστικών προορισμών είμαι κατενθουσιασμένη γιατί ανακάλυψα ότι έχει 3 από τα πιο αγαπημένα μου καταστήματα....μμμμμ....πειρασμός......και πρέπει να είμαι συγκρατημένη...δεν πειράζει όμως να χαζεύεις, πειράζει???

Λοιπόν, δείτε τι έχει το μικρό και "βαρετό" Λουξεμβούργο

1. Sandro, ειδικά η καλοκαιρινή τους κολεξιόν έχει μερικά φοβερά κομμάτια...δυστυχώς δεν κατάφερα να κάνω copy τα αγαπημένα μου looks, αλλά αξίζει να τη χαζέψει κανείς από αρχής έως τέλους...

2. Comptoir des Cotonniaires, σε καλύτερες τιμές σαφώς του Sandro...κάτι σαν το Zara των Γάλλων θα έλεγε κανείς, με φοβερά βαμβακερά μπλουζάκια/πουλοβεράκια...πολύ αγαπημένο....μμμμ...στο comptoir μπορεί να φανώ πιό τυχερή...

3. Zadig & Voltaire, το απόλυτο rock chic...αρκετά τσιμπημένο βέβαια με φανταστικά κασμιρένια πουλοβεράκια και τρομερά ελαφριά και αέρινα tunisiens!

Αχχχχ....αυτά!!!

Αν κανείς ξέρει κάτι ή έχει tips για το συγκεκριμένο μέρος (ξέρω ότι δεν είναι και ο πιο τουριστικός προορισμός) you are more than welcome!!!

Voyages

Διάβαζα νωρίτερα αυτήν την εβδομάδα ένα post στο site της Shopping Therapy με φανταστικές φωτογραφίες από ταξίδια που θα ήθελε να κάνει και με έπιασε κάτι....μάλλον φταίει και η άνοιξη , λέω, και το γεγονός ότι δεν έχω κάνει κανένα ταξιδάκι τον τελευταίο καιρό (εγώ που κανονικά δεν σταματάω!!!). Για αυτό λοιπόν έκλεισα φανταστικό ξύλινο σπιτάκι μέσα στο δάσος στο Καρπενήσι....just for the weekend!!!

Πριν φύγω όμως σας αφήνω με ένα φοβερό βιβλιοπωλείο στη Νέα Υόρκη, Prince Street (κάτι με καλεί προς τα εκεί και όλο χαζεύω ό, τι έχει να κάνει με Νέα Υόρκη...). Τι λέτε θα έρθετε μαζί μου για έναν καφέ και ένα βιβλίο???

Bonjour!!!

Photography: Lee Miller

Ανοίγοντας κούτες τον τελευταίο καιρό ανακάλυψα, μέσα στη ζελατίνα ακόμη, ένα βιβλίο που πήρα κάποια στιγμή το 2007 ύστερα από επίσκεψή μου στο V&A Museum στο Λονδίνο. Μέχρι τότε δεν είχα ακούσει ποτέ για τη Lee Miller και οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα και πολλά, πήγαινα μόνο σαν χάρη (και για καφεδάκι/κουβεντούλα μετά) στη φίλη μου τη Sarah...τραβάτε με και ας κλαίω, κάπως έτσι!!! Ε, λοιπόν θυμάμαι ότι όταν βγήκαμε από την έκθεση my mind was absolutely blown away όχι μόνο από τα έργα που είδα αλλά και από τη ζωή αυτής της γυναίκας!!!! Ζωή σαν παραμύθι....η Lee Miller λοιπόν, γεννήθηκε το 1907 στο Poughkeepsie της Νέας Υόρκης και από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να ποζάρει (πρώτα για τον πατέρα της, ερασιτέχνη φωτογράφο) και στη συνέχεια ως επαγγελματίας μοντέλο και για την American Vogue μεταξύ άλλων

(photo George Hoyningen-Huene Lee Miller Sailcloth Trousers by Yrande)

Κάποια στιγμή, βρέθηκε και στο Παρίσι όπου γνώρισε τον Man Ray και του οποίου τελικά έγινε μούσα, ερωμένη και βοηθός συμμετέχοντας ενεργά στο σουρεαλιστικό κίνημα που ανθούσε εκείνη την εποχή.

(Picnic: Nusch and Paul Eluard, Roland Penrose, Man Ray and Ady Fidelin)

Το 1934 παντρεύεται τον Αιγύπτιο επιχειρηματία Aziz Eloui Bey, εγκαταλείπει τα πάντα και ζει μαζί του στην Αίγυπτο. Παρόλο που εκείνη την περίοδο δε δουλεύει ως φωτογράφος, οι φωτογραφίες της Αιγύπτου αποτελούν από τα πιο χαρακτηριστικά έργα της δουλειάς της.

(Portrait of Space 1937 Egypt)

Το 1937 βαρέθηκε τη ζωή της στο Κάιρο και επέστρεψε στο Παρίσι όπου γνώρισε και τον μέλλοντα σύζυγό της σουρεαλιστή ζωγράφο Roland Penrose. Το ξεκίνημα του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου τη βρήκε στο Hampstead του Λονδίνου και παρά τις παρακλήσεις γνωστών και φίλων να γυρίσει στην Αμερική αποφάσισε να παει στο μέτωπο ως πολεμική φωτορεπόρτερ για τη Vogue. Εκεί βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχών και μετά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στο διαμέρισμα του Χίτλερ (από όπου και η παρακάτω εικονική φωτογραφία από το μπάνιο του).

(David E. Scherman Lee Miller in Hitler's bath)

Με την επιστροφή της από τις πολεμικές ανταποκρίσεις το 1947 γεννιέται ο γιος της Antony και λίγο μετά αγοράζουν μία φάρμα στο Sussex, την Farley Farm House, που αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς καλλιτέχνες (μεταξύ άλλων τον Picasso, Man Ray, Henri Moore, Max Ernst κ.α.) Από εκεί και μετά η Lee Miller παύει να ασχολείται με τη φωτογραφία και ασχολείται με τη μαγειρική (τελικά έγινε και cordon bleu chef). Το 1977 πεθαίνει από καρκίνο.

Το αστείο είναι ότι ο γιος της Antony μέχρι και το θάνατό της αγνοούσε το παρελθόν της μητέρας του ως μοντέλου, μούσας, φωτογράφου, φωτορεπόρτερ και σουρεαλίστριας....απίστευτο, ε??? Τόσα πράγματα σε μία ζωή...

Για περισσότερες πληροφορίες (πιστέψτε με υπάρχουν και τόσα άλλα ενδιαφέροντα για τη ζωή της που το συγκεκριμένο post δεν επαρκεί για να καλύψει...και περισσότερες φανταστικές φωτογραφίες!!!) επισκεφτείτε το επίσημο site της Lee Miller. Εγώ θα περάσω το υπόλοιπο του σβκ αγκαλιά με το "The Art of Lee Miller" του Mark Haworth-Booth.

Σμουτσσσσσ!!!!!

Morning coffee!

Πίνω τον πρωινό μου καφέ και προσπαθώ να μην σκέφτομαι αυτό που με περιμένει σήμερα (προβλέπεται μέρα ταλαιπωρίας και τεσταρίσματος νεύρων με κίνηση στους δρόμους και απίστευτη ζοχάδα γενικώς)...λέω λοιπόν από μέσα μου "κάνε focus αλλού, κάνε focus αλλού!!!μη σκέφτεσαι το αναπόφευκτο"...και δεν μπορώωωωωωω!!!!

..............

Τα νεύρα μου......και ως εκ θαύματος κοιτάζω την κούπα μου (την οποία παρεμπιπτόντως χρησιμοποιώ κάθε μέρα και για ένα μαγικό λόγο μέχρι σήμερα αγνοούσα/δεν έβλεπα το μήνυμά της) - If you could say it in words, there'd be no reason to paint

.......

Και έχω έμπνευση!!! Δυστυχώς όμως όχι χρόνο! Υπόσχομαι post για μια φοβερή κυρία που έζησε στις αρχές του 20ου αιώνα και όλα τα σχετικά με το παραπάνω quote.

Καλημερούδια και κουράγιο guys!!!

I am addicted to you......

....don't you know that you are Toxic!!! (όχι, όχι me no fun της Britney) - σήμερα ακούω αυτή τη version non stop!
Byeeeee!!!

Τι μου άρεσε???

Έβλεπα σήμερα όλες τις κυρίες των Oscar και δεν μπορώ να πω ότι φέτος εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από τις στιλιστικές τους επιλογές. Προσπαθούσα να βρω τι μου άρεσε πιο πολύ και μόνο 2 κυρίες κατάφεραν να με κάνουν να πω ουάου!!!! (για διαφορετικούς λόγους η κάθε μία)

Η Zoe Saldana με Givenchy ήταν Φ Α Ν Τ Α Σ Τ Ι Κ Η!!! Πραγματικά ξεχώριζε από oτι,δήποτε άλλο, το look της είχε τρομερή φαντασία και μαεστρία (πραγματικά δεν έχω λόγια!). Η Maggie Gyllenhaal από την άλλη ήταν φοβερά κομψή με Dries Van Noten και μία επιλογή που δεν ήταν και τόσο "οσκαρική" (αν μπορούσε κανείς να χρησιμοποιήσει έτσι τον όρο), αλλά αυτή η κοπέλα πάντα έχει ένα δικό της ιδιότυπο στυλ που ξέρει να το υποστηρίζει τόσο καλά.

Τα υπόλοιπα looks ήταν μέτρια έως ok χωρίς κάτι το συγκλονιστικό και όλα πάνω κάτω στην ίδια χρωματική παλέτα που είναι τόσο in φέτος.

(Demi Moore in Atelier Versace, Sandra Bulock in Marchesa, Diane Kruger in Chanel, Julianne Moore in Calvin Klein, Miley Cyrus in Jenny Packham)

Μήπως διακρίνετε μία κάποια αδυναμία???

Έβλεπα σήμερα το εξώφυλλο (image from the stylespot) Απριλίου του ElleUK με τη γλυκύτατη Chloe Sevigny (η οποία παρεμπιπτόντως στη συγκεκριμένη φωτογραφία δε βρίσκετε ότι μοιάζει τρομερά με την Brittany Murphy?) να φοράει ένα από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια για αυτή τη σεζόν, που με "κυνηγούν" τον τελευταίο καιρό (θα εξηγηθώ παρακάτω).

Λοιπόν, πριν από λίγες μέρες διάβαζα αυτό το άρθρο στη Daily Mail για την εμφάνιση της Keira Knightley σε ένα πάρτι στο Λονδίνο, το οποίο δεν είναι και από τα πιο κολακευτικά για το outfit και πραγματικά αναρωτιόμουν γιατί??? Δηλαδή είναι τόσο προσβλητική ή σκανδαλιστική η εικόνα μιας γυμνής γυναίκας σε ένα ρούχο το 2010? Εγώ τη βρίσκω άκρως inspirational στο συγκεκριμένο print και με τα συγκεκριμένα χρώματα και με το συγκεκριμένο κόψιμο που είναι τόσο κλειστό από παντού (σχεδόν παιδικό ή θρησκευτικό όπως λέει ο Pedro Almodovar για τα ρούχα της Miuccia Prada) και μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση από την πρώτη στιγμή που το είδα στο show της MiuMiu. Από τη μία ένα τρομερά συντηρητικό κόψιμο σε μία πρώτη ανάγνωση, όπου όλα είναι κλειστά και οι γραμμές πολύ αυστηρές και από την άλλη ένα print τόσο φρέσκο και λίγο "cheeky"!!! Δεν είναι απολαυστικό???

Voila και το original outfit από το show της Miu Miu (imges from Style.com)

Εσείς τι λέτε???

My heart goes out for...

Αααααχ, λατρεύω Lyell, την απλότητα, γλυκύτητα, το κόψιμο με τις προσεγμένες λεπτομέρειες, το γυναικείο touch και λίγο vintage αέρα!!!

Enjoy!

Photos by Tamara Schlesinger

Love, Love, Love

Happy 5 B-Day sweet boy!

Yesterday was the coolest day ever...true!

Miuccia Prada

Πάντα μου έκανε εντύπωση η φυσιογνωμία της και ο όλος μύθος που την περιτριγυρίζει Η αντικομφορμίστρια που κατέκτησε και πλέον οδηγεί τον κόσμο της μόδας με τις ιδέες και τα σχέδιά της.

Διάβαζα λοιπόν σε μία κυριακάτικη εφημερίδα ένα άρθρο αφιερωμένο στην κ.Prada και ανέφερε το εξής:

"Η διπλωματική εργασία της στο πανεπιστήμιο υπό τον τίτλο "Το Ιταλικό κομμουνιστικό κόμμα και το Σχολείο" σηματοδότησε το απόγειο της πάλης που γινόταν μέσα της: ένα πτυχίο πολιτικών επιστημών, στράτευση στην πολιτική, επιθυμία για κοινωνική προσφορά και ταυτόχρονα πάθος για τα ρούχα και την αισθητική. Με βάση αυτό το πλαίσιο υπήρξαν, όπως συνήθως γίνεται, στιγμές έντονης εσωτερικής πάλης. "Εγώ, όπως φαντάζομαι και πολλές γυναίκες", τόνιζε αργότερα η κ.Prada, "θέλω να είμαι πολλά και διαφορετικά πράγματα. Να ζήσω διαφορετικές ζωές. Θέλω να είμαι η μητέρα και ταυτόχρονα ερωμένη. Πρέπει λοιπόν να βρω ένα δρόμο συμβιβαστικό Ίσως ακούγεται άσχημο, μα πιστεύω πως αυτός είναι ο πραγματικός δρόμος της ευτυχίας"

Απίστευτο???Μήπως η κ. Prada με τα παραπάνω εκφράζει την πάλη πολλών σύγχρονων γυναικών που προσπαθούν να βρουν μία απάντηση στη δική τους προσωπική πάλη? Μήπως για αυτό την αγαπάμε τόσο???

Ps. Παραθέτω και το αξής απόσπασμα από συνέντευξή της στον Colin McDowell δημοσιευμένο από τη Vogue UK

Q: Why the timid runway appearance at the end of the catwalk each season - when other designers stride the length of the catwalk to huge applause?

A: "Historically I tend to refuse any of the cliches of my job. Besides I am not stupid - I don't want to compete with all the gorgeous models who have just appeared before me"

Miuccia you rule!!!!!!!!

Dreams (Part1)

Τον τελευταίο καιρό δεν ξέρω γιατί αλλά σκέφτομαι συνέχεια τον πρώτο καιρό μετά την έλευση του μικρού μου και τι έκανα όταν ήταν ακόμη πολύ μωρό στο Λονδίνο πριν αντιμετωπίσω την "πανωλεθρία" της επιστροφής στην Αθήνα (ίσως γυρνώ πίσω προς αναζήτηση έμπνευσης, ποιος ξέρει???). Λοιπόν, κάθε πρωί, μετά το (πολύ) πρωινό ξύπνημα και τα καθημερινά που έπρεπε να γίνουν, βγαίναμε καροτσάδα στο high street ασχέτως καιρού και στη συνέχεια, παρέα με άλλες μαμάδες στην ίδια κατάσταση κάναμε κατάληψη στο καφέ της γειτονίας μας εδώ, αλλάζοντας πάνες, θηλάζοντας και περνώντας άπειρες ώρες σε μωρο-κουβέντες αδύνατον να υποστεί οποιοσδήποτε άλλος νοήμων άνθρωπος!

Δεν ξέρω γιατί αλλά τότε, αν και ήμουν πολύ ευτυχισμένη δεν μπορώ να πώ ότι απολάμβανα ή εκτιμούσα όπως έπρεπε την πολύτιμη καθημερινότητα μου (καταλαβαίνω τώρα ότι τη θεωρούσα μάλλον δεδομένη). Τώρα βλέπω flash back και μου φαίνεται λες και όλο αυτό βγήκε από ταινία...Και μέσα σε όλα, σήμερα χαζεύοντας στο internet πέφτω πάνω σε αυτό το καταπληκτικό μέρος που θα μπορούσα να πάω με τον μικρό μου τώρα που είναι 5 (και όχι στους άθλιους παιδότοπους, uninspiring εντελώς και με παντελή έλλειψη ομορφιάς και καλαισθησίας...έτσι για να εκπαιδεύονται τα παιδιά μας από μικρά...τι λέω τώρα!!!) και ταξιδεύω...με βλέπω να είμαι κάπου εκεί...χαμένη μέσα στις φωτογραφίες...να κάνω με το μικρό Gloga Yoga και Eveyone gets a song workshop

Καλό σβκ!

Winter Olympics

Σήμερα ξύπνησα με πολύ γλυκιά διάθεση - μάλλον σαν τα λουλούδια και εγώ "ανθίζω" με τον ήλιο...έχει και το μωρό μου τα γεννέθλιά του την Κυριακή!!!

Ποιός θα συλλάβει τα "θύματα";

Ποιός θα συλλάβει τα "θύματα";

Superman sold

Απίστευτο!!! Έκδοση του 1938 η οποία κυκλοφορούσε εκείνη την εποχή στην τιμή των 10cents.

Jonathan Ross!!!

Maaaaaan you crack my up!!!!! Why isn't there a greek version of you somewhere???

Article of the day!

Από το στόμα μου κύριε Δαβαράκη!!!Ουυυυυστ η συνήθης μιζέρια και ας κοιτάξει ο καθένας να κάνει αξιοπρεπώς, με χαρά, δημιουργικότητα και χωρίς πολλά-πολλά ό,τι καλύτερο μπορεί για τον εαυτό του, τους φίλους του, τους αγαπημένους του....

Burberry contd'

Λοιπόν γιατί άρχισα να γράφω χθες τα παραπάνω και πήγα μέσω Κίνας... χθες διάβαζα στο site της Vogue UK ότι η εν λόγω εταιρία έχει εδώ και κάποια χρόνια ισπανική θυγατρική η οποία λειτουργούσε τη σειρά Thomas Burberry αποκλειστικά στην Ισπανία και μάλιστα σε τιμές 25% φθηνότερα από ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη. Μη βιάζεστε όμως, funs της Burberry, να κλείσετε εισιτηριάκια για ταξιδάκι στην όμορφη Ισπανία...

Η Burberry αποφάσισε να κλείσει το ισπανικό operation γιατί δεν έκανε και τόσο καλό στην εικόνα πολυτελείας που θέλει να έχει η εταιρία - αποτέλεσμα: απώλεια δουλειάς για 300 άτομα.

Θα μου πεις γιατί σου έκανε τέτοια εντύπωση η ανακοίνωση; Δεν ξέρω άλλα έχω την αίσθηση ότι η Ισπανία με τον όμιλο Inditex και τόσα άλλες περισσότερο/λιγότερο γνωστές μάρκες τόσο στον τομέα της ένδυσης όσο και υπόδησης δε θα "σήκωνε" μία μάρκα όπως την παραπάνω...να όμως που ήμουν λάθος...

Βέβαια έγραψα ό,τι έγραψα στο προηγούμενο post αλλά δεν μπορώ παρά να ομολογήσω το απίστευτο ταλέντο του Christopher Bailey και τη φοβερή αναγέννηση που έδωσε σε κλασσικές γραμμές της Burberry έτσι ώστε να απευθύνεται πλέον η μάρκα σε ένα νεότερο και πιο ψαγμένο κοινό. Άνετα λοιπόν θα φορούσα όλα τα παρακάτω (καλύτερα να φας μεγάλη μπουκιά παρά να πεις μεγάλη κουβέντα....αυτά για τις φίλες μου που άκουγαν τις περί Burberry θεωρίες μου στο Λονδίνο...)

Φωτογραφίες από Style.com

Burberry

Ύστερα από χρόνια διαμονής στο Λονδίνο, όπου το φαινόμενο Burberry είχε ξεκινήσει πολύ πριν επεκταθεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, είχα αποκτήσει απέχθεια...το είχα συνδυάσει με την παρακάτω εικόναΈτσι και χειρότερα λοιπόν..δεν μπορούσα (και ακόμα ομολογώ ότι αδυνατώ να συμμετάσχω στην τρέλα) ήταν λες και πάθαινα αναφυλαξία με το συγκεκριμένο καρουδάκι... Αργότερα δε όταν είχα φίλες από Ελλάδα, δεν υπήρχε περίπτωση να τις συνοδεύσω στο περίφημο Outlet στο Α.Λονδίνο...not me gals, I refuse (έλεγα η έρμη!!!)

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω με ποια λογική θα πρέπει όλες οι γυναίκες να επιδιώκουμε να φοράμε το ίδιο λογότυπο - σχέδιο, εκτός αν αναγάγουμε την όλη κουβέντα στην θεωρία της ψυχολογίας που λέει ότι ο περισσότεροι άνθρωποι παιδιόθεν θέλουν να ανήκουν στο μέσο όρο και όχι να διαφέρουν. Να είναι μέρος της ομάδας τέλοσπάντων...Να πω την αλήθεια ποτέ δεν ήμουν η ριζοσπαστική/διαφορετική της υπόθεσης (αυτή πάντα ήταν και είναι η μικρή μου αδελφή) αλλά πάντα νομίζω ότι υπάρχει κάτι το διαφορετικό στο πως βλέπω αυτό που θα βάλω κάθε μέρα...ακόμα και όταν πάω να πάρω τον μικρό μου από το σχολείο! (πρόσφατα δήλωσα ότι αν με δει η αδελφή μου να φοράω juicy φόρμα και hogan παπούτσια να με πυροβολήσει!!!).

Δεν μπορεί να είμαστε όλοι με την ίδια "ποδιά" κάθε μέρα...εντάξει δε λέω ότι σώνει και καλά η ιδιαιτερότητα του καθενός πρέπει να εκφράζεται και στα ρούχα αλλά κάπως θα πρέπει να εκφράζεται...τουλάχιστον με τη μη-υπαγωγή μας στα πρέπει της ομάδας που θέλουμε να ανήκουμε..too complicated!!!

Anyway, fashion should be all about fun!!! Να όμως που ακόμα και στον τρόπο που διασκεδάζουμε και χαιρόμαστε φαίνεται η αισθητική μας!!!

Για άλλο όμως ξεκίνησα και αλλού κατέληξα...Burberry...λοιπόν η συνέχεια στο επόμενο post...

smoutssss!!!

Και άλλο love post....

Από κάποια που δε συνηθίζει να γιορτάζει τη συγκεκριμένη γιορτή, αλλά πως το έφερε η τύχη και αυτές τις μέρες πέφτω σε τέτοιες φωτογραφίες!!!

Η αδελφή μου πήγε στη Βαρκελώνη για το τριήμερο και ιδού μία από τις φωτογραφίες που τράβηξε!

Πάρε πασά μου, την οδοντόβουρτσά μου!!!

Belated post...sorry!!!

Από τη Bella Muse.

Φοβερός Δικηγόρος Διαζυγίων!

Και όχι δεν αναφέρομαι στο γνωστό διαζύγιο (Le Divorce) που έχει πάρει τα αυτιά μας τον τελευταίο καιρό και μας έχει σπάσει τα νεύρα (των ανθρώπων που έχουν μυαλό στο κεφάλι τους τουλάχιστον...) αλλά σε έναν άλλο που έχει φοβερή αίσθηση του χιούμορ (και δε θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να είναι από αυτή τη χώρα, γιατί δε νομίζω ότι θα μπορούσε να υπάρξει τέτοιος με χιούμορ στην ελληνική επικράτεια....). Ο τίτλος είναι "Sharing is caring" (άλλως "το να μοιράζεσαι σημαίνει ότι νοιάζεσαι")

Θα το βρείτε εδώ.

Τελικά ποτέ μη λες ποτέ!

Δεν πίστευα ποτέ ότι θα μπορούσα έστω να φανταστώ τον εαυτό μου να φοράει κάλτσες με ανοιχτά παπούτσια (σανδάλια). Δεν ξέρω, αλλά μόνο η σκέψη μου φέρνει κάτι από Γερμανό τουρίστα το καλοκαίρι με την άσπρη/μπεζ καλτσούλα....να όμως που οι σειρήνες της μόδας τουλάχιστον για αυτή τη σεζόν προστάζουν το ακατονόμαστο...

Βλέποντας όμως διάφορες αγαπημένες μου bloggers στο internet και τις φωτογραφίες που ανέβασαν νομίζω ότι έχω αρχίσει να αναθεωρώ

Βέβαια για να πούμε και του στραβού το δίκιο, για να το "σηκώσει"κανείς το συγκεκριμένο look πρέπει να διαθέτει και τα αντίστοιχα προσόντα (εννοώ ύψος και μακριά πόδια - όχι πολύ χοντρά ούτε πολύ αδύνατα), και εδώ είναι που εγώ έχω ένα μικρό προβληματάκι....πώς να το δοκιμάσω λοιπόν αν η γυμνασμένη μου γαμπούλα είναι λίγο μυώδης...λέω μάλλον όχι...αλλά μετά βλέπω και τις πιο funky version και λέω μήπως???

Πάω να αγοράσω καλτσούλες και ξεκινάνε οι πρόβες μου φενεται....θα σας ενημερώσω για το αποτέλεσμα....